هنر چیست؟
(به بهانه بار گذاری عکس های شادی بخش و خاطره انگیز نخستین گردهمایی در سایت وکانال سادات قیری)
مقدمه
سالها پیش(حدود سال ۱۳۶۶) که بعد از مدتها تفکر و تدبر وافت وخیز فراوان، در کنکور سراسری شرکت کرده بودم،بالاخره موفق شدم در رشته نوبنیاد عکاسی در دانشگاه هنرتهران پذیرفته شوم .درآن ایام،برخلاف امروز،نزد اکثریت مردم و بخصوص افراد مجرب فامیل ما، تحصیلات عالیه جوانان بسیار باارزش تلقی می شد و جوانی که با هزارامید و آرزو در دانشگاه قبول می شد، از پیش با عناوینی چون دکتر و مهندس روانه تحصیل می شد ؛ مشروط بر اینکه این فرآیند هم باید منجر می شد به تخصصهایی چون پزشکی،دندانپزشکی،مهندسی،معلمی،خلبانی و یا مشاغل نظامی ومانند آن ها ؛ تا هم اسم و رسم داشته باشد و هم نان و آب.در این میانه تحصیل در رشته ای چون نقاشی ،عکاسی و کلا” هنر،امری بی آینده و تلف کننده وقت و پرهزینه تلقی می شد. بنابراین مشاغلی غیر از این چند مجموعه یاد شده پرطمطراق؛ به نوعی بیهوده کاری محسوب می شد و ارزش ویژه ای نداشت .شاهد مثال در همان دوران جوانی ام،جمله ای سرنوشت سازبود که یکی از بزرگان زحمتکش و دلسوز فامیل(که خدایش رحمت کند) بعد از دوره ۷ساله معروف به انقلاب فرهنگی که دانشگاهها موقتا” تعطیل شده بودند؛ خطاب به من که با شوق و ذوق فراوان میخواستم پیروزی خود را بر غول کنکوربه رخ بکشم ،بیان کرد.آن جمله در واقع سرنوشت مرا دیگرگون کرد.ایشان پس از شنیدن قبولی ام در کنکور پرسیدند:چه رشته ای قبول شدی؟و من با لبخند پیروزمندانه و البته مأخوذ به حیایی گفتم :در رشته هنر…ایشان بعد از نگاهی عاقل اندرسفیه و حق به جانب ، خطاب به من جمله معروف خود را گفتند:«رفتی و رشتۀ مطربی !!! قبول شده ای؟» ونارضایتی خود را از این رشته با تکان دادن سر نشان دادند.و من عملا” با وحشت و خجالت خیس عرق شدم.وحشت از آینده ای نامعلوم و خجالت از شرکت در رشته هنر…
با این همه من همواره از آن بزرگ به نیکی یاد می کنم چون برخورد آن مرحوم بزرگ در آن روزگاربرایم کاملا” تعیین کننده شد. تعیین اینکه من باید اراده ام را به خود اثبات کنم وعزم من بیش ازپیش جزم شد تا بفهمم هنر چیست و آیا من در آخر کار مطرب می شوم یا عکاس؟!!! البته امروز خوشحالم از اینکه تاکنون مطرب نشده ام !! درعین حالی که بعد از این همه سال تحصیل وتحقیق و تدریس وتجربه و کارشناسی رسمی در عکس و فیلم ؛هنوز هم خود را عکاس نمی دانم.فقط بلدم با دوربین عکاسی ،عکس های مناسبی بگیرم و طبعا” قضاوت بر عهده مخاطبانم است که بگویند من عکس مناسب می گیرم یا نه؟
بعد از این همه صغری و کبری چیدن،قصد نهایی من در این است که فهم خود را از هنر بطور عام و عکاسی بطور خاص بیان کنم بلکه بزرگواری دیگر از این خاندان معظم بخواهد بداند که از نظرعلمی اصولا” هنر چیست و هنرمند کیست؟شاید آگاهی از این قضیه بتواند فعالیت های هنری هریک از ما را شکل مناسبی دهد و یا بتوانیم با مشغولیت به هنر به معنای دقیقش بخشی از آرامش درونی خود را بازبیابیم تا شاید از این طریق، بطور عملی کمی به عرض زندگی خود هم برسیم و نه فقط به طول آن….
در این مجموعه مطالب که امیدوارم به صورت پاورقی در سایت درج کنم ، بطور مستدل و علمی برخورد خواهم کرد و بسیارخوشحال می شوم با اظهار نظرات روشنگرانه اعضای محترم در طول این مجموعه ،تکلیف خود را بدانم که اصولا” ادامه دهم یا متوقف کنم…
با احترام/سید محمود مطهر
شهریور ۱۳۹۸
با کمال میل پیگیر خواهیم بود.
ممنون
رضای عزیز ما،لطف کردی ….
امیدوارم تمام افراد فامیل و عضو،همانند شما و ازهمین لحظه با مطالعه این مطلب و ادامه آن در آینده، با نظرات و یا نقد سخنان بنده برای روشنگری بیشتر، نکات خود رااز من دریغ ندارند تا بعنوان نظر سنجی بدانم که حقیقت هنر همین است که خودم به نظرم آمده یا حقیقت آن نزد دیگران هم هست؟
باسپاس…
بسیار عالی آقا محمود منتظر شنیدن ادامه مطلبتون هستیم
ممنونم.اگر نظری هم دارید،حتما” بنویسید.خوشحال میشم…
درود بر محمود فرهیخته
به نظر من هم بایستی در بسیاری از واژها نگرش خود را تغییر دهیم و از معناهای سطحی و قدیمی و بدون پایه و اساس ، در جامعه کنونی جدا دوری کنیم.
قطعا در میان جوانان امروز مفهومی که برای هنر در آن زمان بکارگرفته شده است بسیار خنده دار و قابل درک نیست و اگر بخواهیم در زندگی کنونی با القاب و مفاهیم قبلی ادامه دهیم ، چاره ای جز گوشه نشینی نخواهیم داشت.
منتظر ادامه مطلب جنابعالی و سایر اعضاء محترم در این زمینه ها نیز هستم.
راستش قصد من هم همین است .تا به جوانان (بخصوص) و عزیزان پا به سن گذاشته اطلاع دهم که در زمینه های مختلف مثل هنر، به دلیل کم اطلاعی،قضاوتها در مورد آثار مسیر اشتباهی را طی می کنند و به این ترتیب ارزش آثار دیده نمی شود و لذا بی مقدار،بیهوده و تلف کاری تلقی می شوند.همان تعبیر بی انصافانۀ بزرگ به رحمت خدا رفتۀ فامیل ما!