در بعضی فرهنگ ها ،آداب و سنت هایی وجود دارد که نا گفته و نا نوشته است. بسیاری از مردم هم نا خودآگاه به آن عمل می کنند.از کودکی ما در خانه هایمان دیده ایم که مادرمان ،همیشه آخر از همه برای خودش غذا می کشد،همیشه کمترین بخش از بهترین های غدا و خوراکی را به خودش اختصاص می دهد و خلاصه در اکثر زمینه ها ،او خودش را آخر قرار می دهد و بیشتر وقتش صرف اطمینان از خوب بودن اوضاع اعضای خانواده اش می شود. اگر ما یک زن هستیم ،خیلی هایمان چنین اخلاق و روحیه ای را به طور اکتسابی از مادر ها و مادر بزرگ هایمان بر گرفته ایم.دوست داریم همه بخش های مقوی و مغذی غذاها به فرزندانمان برسد.اگر زمانی پیش بیاید که خودمان ناخوش احوال باشیم و مثلا یکی از اعضای خانواده،حتما ابتدا او را روانه پزشک و فرایند درمان می کنیم. بعضی از خانم های این دوره زمانه هم البته سعی می کنند با بهره گیری از تجربه گذشتگان ،برعکس این امر عمل کنند. آنها مصرانه می گویند که مگر مادرهای ما از این همه ایثار و جانفشانی بی دریغ به کجا رسیدند که ما هم بخواهیم به همانجا برسیم .لذا این گروه ،طور دیگری عمل می کنند اینکه رفتار اینها و فکرشان چقدر درست یا غلط باشد یا تا چه میزان غریزی یا غیر آن است مبحثی جداگانه و مفصل می طلبد. اما زن های گروه اول ،یاد آوری یک سلسله نکات برای آنها لازم است .نخستین و و مهم ترین اینکه ،زن چه بپذرد و چه نپذیرد ،محور عاطفی و منبع انرژی و گرمای هر خانه است. کسالت و بی حوصلگی یا بیماری او حتما مستقیم یا غیر مستقیم بر احوالات سایر اعضای خانواده تاثیر می گذارد.شادابی فرزندان مستقیما به روحیات مادر بستگی دارد.توان و انرژی مرد خانه برای کار در بیرون و سرحال بودن درون خانه باز هم مستقیم به خلقیات و سلامت روحی و جسمی همسر وی باز می گردد.
خانم ها باید از این نقطه نظر به مقوله سلامتی و سرحال بودن کامل خودشان توجه داشته باشند .درست است که فرزندان در سن رشد قرار دارند اما بدن زنی که می خواهد بقیه اعضای خانواده را سرپا نگه دارد نیز نیاز به انواع مواد مغذی دارد. ورزش و تفریح به همان میزان ،برای یک مادر و یک همسر لازم است.
درمان کوچکترین نشانه ای از کسالت ،چه روحی و چه جسمی ،به همان میزان که گفته شد برای او هم حایز اهمیت است. نادیده گرفتن هریک از این موارد ،در دراز مدت نتیجه عکس دارد.زن می گوید:”حالا فلان مشکل خودم مهم نیست”. به بعد واگذارش می کند تا به خانه و خانواده اش رسیدگی کند،غافل از اینکه مشکلات شخصی و جسمی وی روی هم تلنبار می شود و در آینده ای نه چندان دور، ناگهان از هرگونه رسیدگی به خانواده معذور خواهد بود . بدن انسان در صورت بی توجهی حتی ریز به ریز ،ناگهان از پاسخگویی به نیازهایش باز می ایستد.
یک نکته باریک تر از مو اینجاست ،توجه مادران به سلامت خود بخشی از توجه به عزیزانی است که آرزوی سلامت و پیشرفت آنها را دارند.
سید محمد ریاضی پور
مهر 94
احسنت ا سید محمد چه موضوع جالبی را مطرح کردی امیدوارم خانم ها بخصوص خانم های مادر قدر ذیقیمت خود را بدانند و کمتر به دنیای مجازی و واتس آپ و وایبر و موبایل و سریال بپردازند. انشاله