ابونصر محمد بن محمد بن طرخان، معروف به فارابی، در حدود سال 257هجری قمری در دهکده وسیج از ناحیه فاراب در قزاغستان امروزی به دنیا آمد. وی در جوانی برای تحصیل به بغداد رفت و نزد متی بن یونس به فراگرفتن منطق و فلسفه پرداخت. سپس به حران سفر کرد و به شاگردی یوحنا بن حیلان درآمد.
از آغاز کار، هوش سرشار و علم آموزی وی سبب شد که همه موضوعاتی را که تدریس می‌شد، به خوبی فرا گیرد. به زودی نام او به عنوان فیلسوف و دانشمند شهرت یافت و چون به بغداد بازگشت، گروهی از شاگردان، گرد او فراهم آمدند که یحیی بن عدی فیلسوف مسیحی یکی از آنان بود.
ابونصر در سال 330 هجری قمری به دمشق رفت و به سیف الدوله حمدانی حاکم حلب پیوست و در زمره علمای دربار او درآمد. فارابی دربیست و چهارم رجب سال 338 هجری قمری در سن هشتاد سالگی در دمشق وفات یافت.
مورخان معتقدند که فارابی فردی زاهد پیشه و عزلت گزین و اهل تامل بود. اعراض او از امور دنیوی به حدی بود که با آن که سیف الدوله برایش از بیت‌المال حقوق بسیار تعیین کرده بود، به چهار درهم در روز قناعت می‌ورزید.
فارابی در انواع علوم بی‌همتا بود. چنانکه درباره هر علمی از علوم زمان خویش، کتاب نوشت و از کتاب‌های وی، معلوم میشود که در علوم زبان و ریاضیات و کیمیا و هیات و علوم نظامی و موسیقی و طبیعیات و الهیات و علوم مدنی و فقه و منطق دارای مهارت بسیار بوده است.
ابن سینا او را استاد خود می‌شمرد و ابن رشد و دیگر حکمای برایش احترام بالایی قائل بودند.
در فلسفه ، فارابی را بعد از ارسطو که ملقب به معلم اول بود، معلم ثانی لقب داده اند.
برابر با تاریخ سال قمری ا 24 رجب مصادف است با سالگروز در گذشت فارابی
ارسالی از حاج سید فخرالدین محمودیان
مهر 95
درود بر جناب آقا فخرالدین!
خواندن سرگذشت بزرگان ادب و دانش ایران هم باعث شادمانی و غرور می شود و هم مایه تاسف می گردد که چرا نسل این دانشمندان بریده شد و اکنون تنها افتخار به آنها برای ما مانده است.
احسنت حج اقا بسیار با ارزش بود اطلاعات ذیقیمتی که از این شخصیت والا نوشتید . موفق و سلامت باشید.
با سلام و تشکر از تیمسار عزیز
از مطالب ارسالی شما بر معلومات ما افزوده میشود .لطفا ادامه داده و با این زحمات مطالب سایت را پربارتر نمایید .