زنده یادان : (سید محمدعلی، سید محمدتقی، سید محمدرضا)
برادران معزز شریف زاده، از بزرگان سادات قیری و مورد علاقه و احترام خاص فامیل بودند. آنها به وابستگی و تعلق خاطر خانواده و فامیل همواره الگوی بی نظیر بشمار میآمدند که حقیقتأ شالوده یکپارچگی و تداوم نظام فامیل بر احساس بزرگوارانه آنها استوار بود. صفا و صمیمیت و اخلاص این بزرگان، عامل جذب فامیل و علاقه همگان بود. در جمع خانوادگی آنها علاوه بر افراد فامیل که غیر فامیل نیز احساس شعف و شادمانی میکرد. رفت و شد درخانه آنها همیشه برقرار بود. همبستگی و رعایت نظام سلسله مراتب احترام خانواده که در زمان حیات آنها از والاترین صفات اصیل اجداد بزرگوار ما بحساب میآمد، مشخصه غیر قابل انکار آنها بود. تعصب و احساس مسئولیت در قبال حفظ ارزشهای فامیلی بخصوص در وجود نازنین عمو محمدعلی در تمام رفتارها و گزینه های هر یک از افراد فامیل منشاء اثر بود. وی بشدت در برابر بی ارزشی ها واکنش نشان میداد. بی ارزشی هائی که به ظاهر باب روز شده بود، اما غافل از اینکه تیشه به ریشه هویت ما میزد. درست مثل امروز که نمیدانیم استفاده غیر منطقی از اینترنت و موبایل و سایر گزینه های ماهواره ای و فیلم های مبتذل، چه تاثیر منفی در شخصیت و افکار و عقاید ما میگذارد. چنین عقیده و اندیشه احساس مسئولیت در برابر خانواده و فامیل، قطعأ میراث والدینی اصیل و پاکدامن بوده است. به تعریف بی بی زری ریاضی، عمو سید باقر ابوی این بزرگان که همسایه بابا محمودی پدر بزرگ بی بی زری بوده است ، مردی با وقار و فامیل دوست و قابل احترام خاص بود. والده این بزرگان بنام خاله ساره که از سادات جلیل القدر مرعشی دختر سید میرزای مرعشی حقیقتأ بانوئی مدبر و نابغه بود که علیرغم مسئولیت حفظ نظام خانواده، خلق و خوئی با صفا و با محبت داشت. مدیریت و بزرگ منشی این بانوی بزرگ و تاثیر منش اجدادی سادات قیری باعث انسجام و وحدت دو خانواده عمو محمدعلی و عمو تقی بود که با جمعیتی حدودأ شانزده نفری با صمیمیت و خوشی سالها در کنار هم زندگی میکردند. اکثر تصمیمات مهم خانواده و جزئی ترین آن که انتخاب غذای روزانه بود در فضائی محبت آمیز، طبق نظر خاله ساره اجرا میشد. بهمین دلیل آشکارترین مشخصه این خانواده بزرگ، احترام و رعایت اصول و موازین تعریف شده در اصالت نسب و ریشه نژادی است. رعایت آداب و رسوم مذهبی نیز یکی دیگر از صفات برجسته این خانواده است بگونه ای که عمو محمدعلی باتفاق عمو تقی و اغلب با بچه ها هر پنجشنبه بعداز ظهر بلا استثناء به زیارت مرقد امامزاده علی ابن مهرزیار و فاتحه اهل قبور در اهواز میرفتند. گرایش به هنر علیرغم خلق و خوی ظاهری، از صفات زیبای انسانی بوده و روحیه ای لطیف و با صفا نیاز دارد. عمو محمدعلی با برخورداری از این احساس به نواختن ضرب، و همچنین عمو تقی به نواختن ویلن علاقمند بودند. شوخ طبعی و روابط عمومی بالا از جذابیت خاص آنها بود. کمتر کسی پیدا میشود که خاطره ای دلنشین از این خانواده بزرگ نداشته باشد. با اینکه صفات و خصوصیات مشترک این سه برادر شامل هر سه آنها بوده و تعریف یکی میتواند تعریف هر سه باشد، لیکن برای اینکه ارزشهای آنها را سه بار تعریف کرده باشم، هر کدام را بتفکیک توضیح خواهم داد. باشد تا جوانان عزیز فامیل با روحیات و زندگی بزرگان خود بیشتر آشنا شوند.
مرحوم عمو سید محمدعلی:
عمو محمدعلی متولد مهرماه سال 1300 در شوشتر میباشد. دوران کودکی و نوجوانی را در همان شوشتر گذرانده و جالب اینکه در بین همسالان خود تنها کسی بوده که تا کلاس ششم ابتدائی تحصیل کرده است. وی دوران سربازی را در خرم آباد گذراند و در 28 مهر 1326 با بانوئی حقیقتأ مهربان و بزرگوار از سادات محترم مرعشی بنام سیده زهرا مرعشی ازدواج کرد، و سپس برای کار و تشکیل زندگی خانوادگی عازم مسجدسلیمان گردید و در شرکت نفت مشغول به کار شد. چند سال بعد مجددأ به شوشتر برگشت و در اداره فرهنگ آن زمان بعنوان آموزگار استخدام گردید. مرحوم دائی مهدی ریاضی تعریف میکرد زمانیکه باتفاق حاج سید عبدالحسین مطهر بزرگ خاندان سادات قیری در دبستانی که عمو محمدعلی ناظم آن شده بود درس میخواندند، یک روز در گوشه مدرسه با همدیگر آهنگ سرود ملی آن زمان را با کلمات شوشتری من در آوردی(حرسه و قیماق) حلیم و سرشیر اجرا میکردند که عمو محمدعلی با خیزرانی که در دست داشت متوجه آنها شد و حسابی حقشان را کف دستشان گذاشت. از خاطراتی که برای خودم اتفاق افتاد در تیم فوتبال دبیرستان فردوسی شوشتر بازی میکردم. در یکی از مسابقات وقتی همه مرا قیری صدا میزدند، پایان بازی مرد مسنی از تماشاچیان بمن نزدیک شد و گفت شما با سید محمدعلی قیری شریف زاده نسبتی داری و وقتی فهمید که عموی بزرگ من است گفت با او همبازی بوده است زمانیکه بعنوان حریف به او نزدیک میشدیم از ترس بازی را به او واگذار میکردیم برای اینکه همه ما از او حساب میبردیم. عمو محمدعلی حقیقتأ در بزرگسالی نیز شخصیتی با وقار و پر هیبت داشت و از احترام خاصی بین فامیل برخوردار بود. ظاهرأ اداره فرهنگ مثل شرکت نفت نتوانسته بود تا طبع جویای موفقیت عمو محمدعلی را ارضاء کند، در نتیجه این بار وارد اداره دارائی اهواز گردید و تا بالاترین سطح دانش خود یعنی رئیس اداره دارائی رامهرمز ارتقاء پیدا کرد. بعد از بازنشستگی باتفاق خانواده مدتی در اهواز ساکن بودند که با شروع جنگ تحمیلی به کرج نقل مکان کردند. فرزندان برومند و عزیز ایشان: دختران: سیده پروین(مهین) سیده مهناز، سیده مینا، سیده شهناز، پسران: حاج سید محمد، سید محمدحسین، سید محمود، مرحوم سید رحمت اله، سید علیرضا میباشند و بسلامتی و طول عمر با عزت زن عمو محمدعلی اینک دارای بیست نوه و چهار نتیجه دختری و سه نتیجه پسری هستند. عمو محمدعلی در تیرماه سال 1374 در اهواز وفات یافت و در همانجا بخاک سپرده شد.روحش شاد.
مرحوم عمو سید محمدتقی :
عمو سید محمد تقی نیز در شوشتر متولد شد. او نیز زندگی دوران کودکی و نوجوانی خود را در شوشتر سپری کرد. دوران سربازی را در اهواز گذراند و سپس در بهداری شوشتر مشغول به کارشد بعدأ به مسجدسلیمان و گچساران رفت و در شرکت نفت مدتی کار کرد و نهایتأ به اداره دارائی همراه با عمو محمدعلی مشغول بکار شد و تا بازنشستگی در همانجا باقی ماند. وی با بانوئی بسیار مهربان و صمیمی بنام زنده یاد سیده حبیبه مطهر دختر عمو مهدی مطهر ازدواج کرد. عمو تقی علیرغم بعضی قاطعیت های موردی، اما طبعی آرام و شوخ داشت. ارادت و رعایت موازین احترام به بزرگترها و مخصوصأ به برادر بزرگتر، حقیقتأ الگوی بی نظیر او بود. تکیه کلام های او معروف است. (ای که داس) یعنی خیلی ممنون. (تیر سینی) در موارد هشدار برای حرف و رفتار در حضور شخص بخصوص. (ببند) یعنی هشدار اول خاموش کردن تلویزیون .(ببند سفت و کفت) هشدار پایانی. خاطرات دوران سربازی ایشان با مرحوم عمو نبی ریاضی پور و مرحوم سید کاظم جزایری از زبان خودشان حقیقتأ شنیدنی و لبریز از نشاط بود. هر وقت بهر مناسبتی آنها دور هم جمع میشدند، رفتار و گفتارشان برای همه ما شادی آفرین بود. تکرار خاطرات آنها هنوز هم ما را بوجد میآورد.
فرزندان برومند ایشان: دختران زنده یاد سیده پری، سیده پروانه، سیده فاطمه، سیده فروغ و پسران : سید مهدی و سید مسعود و سیزده نوه و دو نتیجه دختری میباشند. عمو تقی در اهواز وفات یافت و در همانجا بخاک سپرده شد. روحش شاد.
مرحوم عمو محمدرضا
عمو رضا متولد تیر ماه سال 1312 در شوشتر میباشد. عمو رضا نیز دوران کودکی و نوجوانی را در شوشتر گذراند. وی سپس در تاریخ آذر ماه سال 1334 با بانوئی بزرگوار و صمیمی بنام حاجیه خانم بتول حسینی ازدواج کرد.
او چندین سال با دائی مهدی ریاضی در شرکت شعله خاور همکار بود. و از همانجا نیز بازنشسته شد. عمو رضا شخصیتی دوست داشتنی بود. همیشه صمیمی و آماده خنده و شوخی بود. من خودم شاهد روابط بسیار گرم و صمیمی عمو رضا با مرحوم دائی مهدی ریاضی بوده ام و از شوخی ها و بذله گوئی های آن دو خیلی خاطره دارم. عمو رضا نیز طبعی ملایم و با نشاط داشت. مشخصه ایشان مصرف بیش از حد سیگار بود که با ترک کردن دائی مهدی و ادامه آن توسط عمو رضا کلی با هم شوخی میکردند. یکی از صفات ایشان را که خیلی دوست داشتم، توجه و علاقه به مخاطب خود داشت. بزرگ و کوچک فرقی نمیکرد مطالب را با دقت و صمیمیت ادا میکرد. خاطره جالبی که از آنها دارم وقتی دائی مهدی بوشهر و من شیراز بودم، باو تلفن زدم که بگویم میخواهم به بوشهر نزد آنها بروم. صدا یکطرفه بود و فقط من صدای دائی را می شنیدم. ظاهرأ قبل از من چندین بار عمو رضا از تهران با تلفن سر به سر دائی گذاشته بود. دائی که فکر میکر من عمو رضا هستم و نمیخواهم حرف بزنم و اذیتش بکنم، از کلمات خیلی خصوصی بین خودشان کلی بار ما کرد. وقتی دو روز بعد به بوشهر رفتم قضیه را به دائی گفتم کلی خندیدیم. عمو رضا در تاریخ 8/8/1375 در تهران وفات و در بهشت زهرا مدفون شد.
فرزندان برومند ایشان : پسران : سید منصور، سید ناصر، سیدآرش و یک دختر بنام سیده گیتی. بسلامتی و طول عمر زن عمو رضا اینک دارای شش نوه پسری و دو نوه دختری هستند.
روح آن برادران نمونه فامیل شاد.
علیرغم عدم امکان دسترسی به اطلاعات بیشتر آنچه عرضه کردم قطره ای از دریا بود و امیدوارم درآینده ای نزدیک با همکاری بیشتر اعضاء محترم و وابستگان آن زنده یادان بتوانیم ضمن نگارش گسترده تر از زندگی آن بزرگواران، با آنها و همت بلندشان بیشتر آشنا شویم.
ارادتمند : سید محمدعلی بهروزی
اسفند 1394
مطلب بسیار جالب توجه بود و مشخص بود که زحمت زیادی کشیده شده تا جمع آوری و برای خوانندگان ارائه گردد
روحشان شاد و یادشان گرامی
جناب آقاي بهروزي. از زحماتتان در گردآوري و تدوين اين مطلب پر ارزش سپاسگزاري مي كنم. به خصوص از مطالعه قسمتي كه در مورد پدر بزرگ عزيز فقيدم بود بسيار لذت بردم. لطف و همتتان مستدام.
مژده موسويون اميديان
ازمطلبی که توی سایت گذاشته اید نهایت تشکررادارم بسیارزیباوخواندنی بود روحشان شاد و قرین رحمت الهی باد
با سپاس و تشکر فراوان از برادر بزرگوار و عزیز جناب آقای بهروزی در خصوص جمع آوری و ویرایش و نگارش مطلب فوق و آرزوی آمرزش روح آن عزیزان از خداوند . انشاالله در تمامی مراحل زندگی در کنار خانواده تندرست و سعادتمند باشید .
واقعا قشنگ بود،متاسفانه من سعادت این رو نداشتم ک این بزرگواران رو ببینم ولی همیشه جز خوبی از این عزیزان چیزی نشنیدم. به خاطر انتخاب این مطلب زیبا ممنونم، خیلی لذت بردم. روحشون شاد باشه….
آقاي بهروزي عزيز، عجب متني ! مرسي كه از مرحوم بابا و مرحوم عموها ياد كردي . هيچكس به خوبي شما نميتونست اين مجموعه رو گردآوري بكنه. خيلي ممنون و متشكرم .
خدا رحمت كند اين ٣ بزرگوار را من بشخصه خيلي از زندگي انان كسب تجربه كرده ام