معروف است که می گویند مدیریت ترکیبی است از هنر و مهارت . زندگی یک بانوی خانواده دار نمایشی است تمام عیار از این ترکیب پیچیده،شاید این واقعیت آنچنان پیچیده و پنهان نباشد اما نوشتن راجع به ابعاد آن برای جامعه معاصر ایرانی ضروری و لازم است.
هنر مدیریت در همه لایه های وظایف خانواده داری یک کدبانو دیده می شود. وظیفه آشپزی در خانواده به عنوان نقشی پایه،نمونه ای است از این مدیریت.البته این نقش از فرط تکراری و عمومی بودن،کمتر تحویل گرفته شده و این روزها کمتر در زمره افتخارات یک بانوی موفق تبلیغ می شود.متاسفانه این نقش همسر یا مادر خانواده با کم محلی برخی مردان و پسران مواجه می شود.مثلا در برخی شوخی ها یا حتی مجادلات خانوادگی ،با طعنه به دختران و مادران می گویند:شما بروید در مطبخ ،آشپزی تان را بکنید!زن را چه کار به مسایل کلان؟!
برخی اوقات پشت پرده دیدگاه برخی متاهلین این روحیه وجود دارد که خدمات بانوی خانواده را کم شان و کم اهمیت به شمار می آورند.
بانویی که دست به کار آشپزی در خانواده می شود، به نوعی درگیر یک پدیده مدیریتی می شود.آغاز این فرایند از همان لحظه هایی شروع می شود که مادرخانواده تصمیم می گیرد برای وعده غذای بعدی –ناهار یا شام- غذایی را انتخاب کند.رسیدن به تصمیم معین ،از مراحل مدیریت است.او باید تصمیم بگیرد چه غذایی را برای این وعده غذایی انتخاب کند؟ یک فرایند دشوارکه ممکن است مدت ها توان ذهنی یک زن را به خود مشغول کند:
او تمام وعده های غذایی روزهای گذشته را از نظر می گذراند تا مطمین شود انتخابش برای این وعده تکراری نباشد.
او امکانات غذایی موجود در خانه را در نظر می گیرد تا بتواند بر حسب موجودی ،اقدام به به پختن غذا کند.
او در ذهن خود و با حساسیت مادرانه ،ذایقه غذایی تمامی اهل خانه را بررسی می کند تا غذای مشترکی بیابد که همه از آن رضایت داشته باشند.
بقیه مراحل نیز اعم از زمانبندی های پخت،مراحل آشپزی و ده ها مرحله دیگر جزو این مدیریت عملی است.
با این نگرش تحلیلی ،باور خواهیم کرد که یک بانوی خانواده دار،مظهر و تجلی مدیریت عملی است که باید قدرش دانسته شده و شان و ارزشش در جامعه افزون شود.
11 شهریور 94 –نقل از روزنامه همشهری
سید محمد ریاضی پور
تجربه من:
خانم ها همه مدير هستند و اكثر انها مديران خوب
اقايان فقط بعضي ها شان مدير هستند و تازه بعضي از آن بعضي ها مديران خوب.
ولي به خدا من فيمينيست نيستم !!!!؟؟
البته این یک حقیقت است که خانمهای خانه دار انصافأ همه مدیر و مدبر هستند نه تنها در امر آشپزی که اساسأ مدیریت خانواده هنر برتر زنهاست اما باید خانم ها این مدیریت و مهارت خدادی را جزو ارزش وجودی خودشان بدانند و اگر همسر یا اعضا خانواده که متاسفانه جزو فرهنگ ما است ، از وی قدردانی نکردند او خود را بی ارزش نداند و آه و ناله سر ندهد که ببره این دست که نمک نداره و حرفهای مشابه . بهر حال خیلی خوب است که از خانم خانه قدرشناسی بشود و این یک کار فرهنگی است اما اعتبار وجودی زن هرگز منوط به تمجید دیگران نیست. اینهم عقیده بنده.
آقاي بهروزي چقدر اين اصطلاح ببره اين دست ، به دل نشست. چه دستهايي توي اين زندگي هاي مشترك بريده شد .
زن و مرد در زندگي مشترك مكمل يكديگرند . هركدام ديگري را كامل ميكند. يكي مدير خوبي است ديگري مدبر بهترو همينطور ووو. جنگ قدرت نيست اين زندگي مشترك ، بحث درك و فهم و شناختن ارزش زندگي و قدر آرامش و صفا را داشتن هست.
گفته های بسیار پرارزش فروغ را تایید میکنم و اضافه میکنم که …. و شما ای زندگان از نور زنده بارور شوید و کودک الهی را در درون خود بپرورانید و برای فارغ شدن از خود اماده شوید .منتظر ملکوت الهی در خود شوید و برای تولد دوباره مهیا شوید …معشوق را در یکی بیابید و به یکی در معشوق عشق بورزید .انگاه مست شوید و شوریده شوید و به شور ایید و به رقص درایید و سر خود را بر دست بگیرید و خود را بدست معشوق بسپارید و در سرور ابدی با پادشاه اسمانها و سرور زیبای خود -برقصید و برقصید و برقصید ………….