مولانا جلال الدین رومی، مراقبه ای را پایه گذاری کرد که برای هفتصد سال در میان جمعی از صوفیان ادامه دارد. این مراقبه نوعی رقص است.
کودکان دوست دارند به دور خود بچرخند، هیچکس نپرسید که چرا در تمام دنیا ، بدون در نظر گرفتن نژاد و ملیت و مذهب ، تمام کودکان عاشق چرخیدن بدور خود هستند.
جلال الدین مولانا با دیدن اینکه کودکان بدور خود می چرخند، فکر کرد باید چیزی وجود داشته باشد که کودکان احساس می کنند ؛ ولی نمی توانند بیان کنند و شاید اگاه نباشند که آن چیست .
پس خودش چرخیدن را آزمایش کرد. و شگفت زده بود که اگر به چرخش ادامه بدهی، لحظه ای فرا خواهد رسید که مرکز وجودت ایستا و ساکن باقی می ماند و تمام بدن، ذهن ، مغز و همه چیز در چرخش است. و آن مرکز در چرخش نیست، تو هستی مرکز گردباد، سماع تقربیا مانند گردباد است، ولی در مرکز گردباد نقطه ای را خواهی یافت که ابداً حرکت نمی کند.
زمانی مولانا دریافت که می توان آن مرکز وجود را که ثابت است پیدا کرد، بمدت سی و شش ساعت بی وقفه چرخید، جمعیت بزرگی گرد آمده بودند.جمعیت تغییر می کرد مردم میرفتند و دوباره باز می گشتن، پس از ٣۶ساعت او روی زمین افتاد و مردم خنده ای بلند را شنیدند.
مولانا بلند شد می خندید و گفت: من در این ٣۶ساعت ذره ای حرکت نکردم، اینک من برای جستن خداوند نباید به مکه بروم، من او را یافتم. در مرکز ثابت خودم :
“او آنجاست”
✍🏻کتاب روح عصیانگر
نوشته: چاندرا موهان جین
ارسالی از سید محمود مطهر
آبان ۱۳۹۶
به به بسیار بسیار زیبا بود آقای مطهر ،دستت شما درد نکنه
محمود عزیز واقعا از نوشته ات هم لذت بردم و هم متعجب چرا که چقدر عوامل پیرامونی ما برایمان درس و پند دارند ولی ما با نگاه تنگ خودمان آنها را نمی بینیم.
امید وارم شاهد ادامه چنین مقالاتی هر چند کوتاه ولی سرشار از محتوا از سوی تو باشیم.
حق یارت
خانم قیری زاده و مهرداد عزیز ؛ از لطفتان ممنونم.امیدوارم همه ما بتوانیم با خودشناسی به خداشناسی واقعی برسیم.انشا الله…
ممنون
مثل همه مقالات رسیده از إستاد محمود مطهر آموزنده و شیوا
درود به آقا محمود!
بسیار جالب است،این مولانا دریایی است از حکمت و عرفان که پس از قرن ها هنوز کاملا برای ما مکشوف نیست.
جالب بود دستتون درد نکنه
احسنت آمحمود مقاله مختصر و مفیدی بود متشکریم عزیزم مشتاق شدم تا کتاب روح عصیانگر را مطالعه کنم.
متشکر ، جالب بود . چه شروعی داشته این رقص قدرتمند روحی.